عنوان مقاله:روش هاي اعمال نفوذ در روابط اجتماعي

نام نویسنده_نام مترجم:ديوكس و رايتسمن_حميد لطفی

منبع: مجله روانشناسی جامعه

. خواهش كردن: در اين شيوه فرد با نشان دادن آسيب پذيري و درماندگي خود سعي مي كند حس ياري رساني را در فرد مورد نظر برانگيزاند يا به عبارت ديگر وي را به قبول خواست خود ترغيب كند.
2. استناد كردن به تخصص شخصي: در اين روش فرد سعي مي كند ادعا يا درخواستي را با توجه به مهارت يا تخصصي كه دارد توجيه و در نتيجه باوركردني سازد.
3. طرح يك نياز شخصي: طرح نياز، به ويژه، در موقعيتهايي كه رفع نياز ديگران يك هنجار مطلوب باشد، فرد مورد نظر را برمي انگيزاند تا به نيازمند كمك كند يا در مقابل خواست او تسليم شود.
4. استناد به يك نقش خويشاوندي: در اين وضعيت، فرد سعي مي كند، ابتدا شخص مورد نظر را در يك شرايط ارتباطي بسيار نزديك قراردهد و سپس خواست خود را مطرح كند. مثلأ مي گويد: «اگر شما دوست من بوديد…» يا «اگر شما مادر من بوديد…»
5. قول همكاري متقابل: در اين شيوه فرد با شناسايي نياز شخص مورد نظر، قول مي دهد كه در صورت پذيرش درخواست وي، نياز يا درخواست او را برطرف كند. مثلأ مي گويد: «اگر شما اين كار را براي من انجام دهيد، من قول مي دهم كه…»
6. استناد به يك هنجار اجتماعي: در اين روش فرد سعي مي كند انجام يك كار را عادي و منطبق با موازين اجتماعي و نيز همه گير نشان دهد تا اگر فرد منع بيروني در انجام يك كار احساس مي كند، برطرف شود و همكاري كند.
7. استناد به يك اصل اخلاقي: در اين شيوه فرد درستي و خوب بودن عملي را با استناد به اصول اخلاقي نشان مي دهد تا اگر شخص مورد نظر براي انجام كاري منع دروني احساس مي كند، رفع و به همكاري ترغيب شود.
8. استناد به نوع دوستي: انجام يك كاري به تداوم سلامت يا رفاه ديگران پيوند زده مي شود. مثلأ مي گويد: «سلامتي افراد ديگر به شما بستگي دارد».
9. تملق: در اين تدبير فرد با نشان دادن رفتارهاي كلامي مثبت، مثل «شما واقعأ امروز جذاب به نظر مي رسيد» و رفتارهاي غيركلامي متوجه به هدف، مثل خنديدن، مجاورت فيزيكي و توجه به گفته هاي شخصي و تأييد آنها، سعي مي كند وي را به پذيرش خواسته هاي خود ترغيب كند.
10. پيشنهاد رشوه يا معامله با يك شيء: در اين تدبير براي تسليم شدن فرد توجيه بيروني فراهم مي شود. پيشنهاد يك مبلغ قابل توجه يا تأمين يك شيء مورد نياز ممكن است بعضي افراد را به تسليم شدن ترغيب كند.
11. نشان دادن هيجانها: آشكار ساختن هيجانهاي منفي، ممكن است شخص مورد نظر را در پذيرش خواست فرد ديگر، مستعد سازد. مثلأ: «اگر آن كار را انجام ندهيد، من گريه مي كنم».
12. طرح يك انتقاد: طرح يك انتقاد يا يك برچسب منفي موجب مي شود كه شخص در يك وضعيت نامطلوب قرار گيرد و بنابراين براي دور شدن يا تبرئه خود از آن انتقاد به پذيرش خواست فرد آماده مي شود. مثلأ به شخص مورد نظر گفته مي شود: «شما آن قدر خسيس هستيد كه نمي توانيد…»
13. فريب دادن: در اين تدبير با اعلام يك خبر دروغ شخص را به تسليم وادار مي كنند. مثلأ، «مدير به من گفته تا به شما بگويم كه …» (وقتي كه مدير واقعأ چيزي نگفته است).
14. تهديد: در اين وضعيت فرد براي پرهيز از پيامدهاي منفي احتمالي (واقعي يا تصوري)، در مقابل خواست ديگران تسليم مي شود. مثلأ نفوذ كننده مي گويد: «من به پدر مي گويم، اگر شما…»
15. اعمال قدرت: در اين شيوه فرد با آشكار ساختن قدرت بدني و احتمال آسيب رساني به قرباني، وي را به تسليم مي كشاند.
16. ذكر سودمندي شخصي: در اين تدبير، براي ترغيب شخص مورد نظر به ياري رساني، فوايد و سودمنديهاي آن كار را براي وي بيان مي كنند.