اشتباه از ما بود که خواب سرچشمه را
در خیال پیاله میدیدم
دستهامان خالی
دلهامان پر
گفتگوهامان مثلا یعنی ما!
کاش میدانستیم
هیچ پروانه ای پریروز پیلگی خود را به یاد نمی آورد
حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب می میریم !
از خانه که می آیی
یک دستمال سفید، پاکتی سیگار ، گزینه شعر فروغ
و تحملی طولانی بیاور
احتمال گریستن ما بسیار است.
